Μην αργείς γιατί ώσπου να'ρθεις, θα περπατήσω όλη την Υδρόγειο του πόνου μου... Θα περπατήσω όλα τ'αγκάθια, κι όλους τους γκρεμούς.... Γιατί να περιμένω ,είναι σα να πεθαίνω...Γι' αυτό μην αργείς...

AATONs Tips & Tricks 4 Bloggers

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

R.E.M.-Losing My Religion

Πρωινό Σαββάτου και για άλλη μια φορά ξύπνησα πριν καλά καλά ξημερώσει....
Με πιο ανεβασμένη εμφανώς τη διαθέση (παρ ότι εχθές έσπασα το στομάχι μου να βρώ λύσεις να μαζέψω τις βλακείες άλλων)  και μη έχοντας τίποτε άλλο να κάνω πρωί πρωί αποφάσισα να κάνω ένα πέρασμα απο το αγαπημένο σε όλους πλέον youtube και να ακούσω τραγούδια ανάλογα της διάθεσής μου.
Σήμερα οι επιλογές μου απέχουν απο το ελληνικό ρεπερτόριο και μέσα απο την αναζήτηση παλιών αγαπημένων κομματιών απο Scorpions, Sinead o Connor,Gary More,Roxette,Rob Grill και πολλούς άλλους, έκανα μια μικρή....."στάση" σε ένα των REM και φυσικά το Losing my religion.
Το αγαπάω πολύ αυτο το κομμάτι.Μου έφερε στο μυαλό




περασμένες και αγαπημένες εποχές.Μου θύμησε καλοκαίρι του -91 το τέλος της τρίτης λυκείου και τις διακοπές μου στην Κρήτη.
Ήταν ένα υπέροχο καλοκαίρι η πρώτη μου επίσκεψη στην Κρήτη με αγαπημένους φίλους που ακόμα κρατάμε επαφή.Ήταν η γνωριμία μου με τους κατοίκους αυτού του νησιού, ήταν η ευκαιρία που μου δόθηκε να παραυρεθώ σε ένα κρητικό παραδοσιακό γάμο και να γνωρίσω απο κοντά τα έθιμά τους και γενικά μια ευκαιρία να δω και να γνωρίσω κάτι πιο πέρα απο το "μικρόκοσμο" που ζούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Αναφέρω τη λέξη μικρόκοσμος με την έννοια ότι η μέχρι τότε ζωή μου μοιραζόταν ανάμεσα στη δουλειά το σχολείο και τη λιγοστή ώρα που μπορούσα να ξεκλέψω απο αυτά για κανένα καφεδάκι με την αγαπημένη μου παρέα.Αισθάνομαι απίστευτα τυχερή που είχα την ευκαιρία να ζήσω σε μια εποχή που όλος ο κόσμος που μαζευόταν στην καφετέρεια ήταν μια παρέα.Ήξερε ο ένας τον άλλον διασκεδάζαμε και γελούσαμε όλοι μαζί,είχαμε το θάρρος να αστειευτούμε με τον άλλον χωρίς να χρειάζεται να μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε μην το παρεξηγήσει αυτό που θα πούμε,χωρίς να ντρεπόμαστε να κοιτάξουμε τον άλλον στα μάτια γιατί ήταν δεδομένο πως ποτέ δεν κάναμε κάτι ή ποτέ δεν μιλήσαμε άσχημα γι αυτόν κάποια στιγμή που δεν ήταν εκεί........
Είχαμε το θάρρος να εκφράσουμε τον έρωτά μας για κάποιο αγόρι ή ακόμα και τα αγόρια για κάποιο κορίτσι χωρίς να χρειάζεται να το "αναλύσουμε" γιατί ξέραμε πως έστω και αν δεν ανταποκριθεί δεν θα μας κάνει να νιώσουμε άσχημα και δεν θα αλλάξει τίποτα απο την  μέχρι τότε φιλία μας γιατί κανείς απο τους δύο δεν θα επέτρεπε να χαλάσει μια όμορφη φιλία για χάρη ενός "ατυχούς έρωτα" για χάρη κάποιων ιδιαίτερων συναισθημάτων που προέκυψαν στην πορεία.Για εμάς η εκτίμηση του ανθρώπου που είχαμε στην παρέα μας, τα στοιχεία αυτά που μας έκαναν να δέσουμε σαν παρέα ήταν πάνω απο όλα και είχαμε πάντα την δυνατότητα να μην επιτρέπουμε σε τίποτα να μπει πιο πάνω απο τον εγωισμό ή της προσωπικές μας φιλοδοξίες και να χαλάσει την παρέα μας.
Αυτά είναι μερικά στοιχεία για το πώς ήταν οι δικές μου παρέες στα εφηβικά μου χρόνια και λίγο πιο πέρα απο αυτά.Δεν λυπάμε καθόλου που "άργησα" να ξυπνήσω κατα τα λεγόμενα κάποιων και που ζούσα μέσα σε μια "αθωότητα" μικρού παιδιού όπως τη χαρακτήρισαν.
Και τι δεν θα έδινα να μπορούσα να διατηρήσω αυτόν τον τρόπο ζωής μέχρι το τέλος της ζωής μου....αλλά οι εποχές αλλάζουν ο κόσμος αλλάζει και μαζί με αυτόν αλλάζω αναπόφευκτα και εγώ.....
Ας απολαύσουμε τώρα μαζί το τραγούδι που έγινε αφορμή να μοιραστώ κάποιες απο τις σκέψεις μου μαζί σας.....Για τις υπόλοιπες ποιός ξέρει......ίσως κάτι άλλο κάποια άλλη στιγμή γίνει αφορμή να μοιραστούμε περισσότερα μαζί.....


Καλημέρα

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

τι ωραίες εποχές!!!!
περιμένω την επόμενη αφορμή σύντομα!!!