Σήμερα κατά τις 4 η ώρα το απόγευμα και ενώ ήμουν έτοιμη να αποκοιμηθώ χτυπάει το κινητό μου.Η πρώτη σκέψη μου ήταν ποιος στο καλο είναι τώρα και μου χαλάει τη μαγεία της στιγμής :)
Πιάνω βαριεστημένα το κινητό με τη σκέψη πως αν δεν είναι κάποιος πελάτης και είναι κάποιος φίλος που έχω το θάρρος θα τα ακούσει για αυτό του το λάθος να πάρει τέτοια ώρα. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω τις σκέψεις μου και βλέπω στην οθόνη νούμερο ελληνικό και άγνωστο προς εμένα.
Παράξενο σκέφτηκα ποιος θα μπορούσε να έχει το τηλέφωνο μου χωρίς να έχω εγώ το δικό του.
Ένα σωρό σενάρια πέρασαν από το μυαλό σε δευτερόλεπτα. η μια σκέψη διαδεχόταν την άλλη χωρίς να μπορώ να το ελένξω και επικρατέστερη ήταν μια που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Βλέπεις το μυαλό τρέχει πάντα πρώτα στα θέλω μας.
Και ενώ είχα ένα δίλημμα αν θα απαντήσω η όχι σκέφτομαι και αν;;;; Ποτε δεν ξέρεις....απάντησα αλλά ..... απέραντη σιωπή από την άλλη μεριά....ουδεμία απαντήση όσο και αν επέμενα να ρωτούσα ποιός είναι.....
Το κλείνω και αποφασίζω να συνεχίσω από εκεί που είχα μείνει με την ελπίδα τώρα να μην με κυριεύσουν οι απορίες του τύπου ποιος μπορεί να ήταν και γιατί δεν μίλησαν έτσι ώστε να μπορέσω τελικά να κοιμηθώ.
Η αλήθεια είναι ότι στριφογύρισα αρκετά. Δεν ξέρω πόση ώρα μετά με πήρε ο ύπνος ξέρω όμως ότι με το που ξύπνησα η πρώτη μου σκέψη ήταν το άγνωστο τηλεφώνημα.
Ρίχνω άλλη μια ματια στο νούμερο μήπως μου θυμίσει κάτι αλλα μάταια.... άγνωστο εντελώς.... άστο λέω αν θέλουν κάτι θα ξαναπάρουν δεν θα ασχοληθώ άλλο με αυτό.
Αφιερώνω μερικά λεπτά σε κάθε ένα από τα παιδιά μου χωριστά,ετοιμάζω καφεδάκι παίρνω τα τσιγάρα και έτοιμη για αναχώρηση.
Μπαίνω στο αμάξι και αφού κάνω τα απαραίτητα τηλεφωνήματα σχετικά με τις δουλειές πρώτη ρουφηξιά από τον καφέ εν συνεχεια το πρώτο τσιγάρο και το μυαλό αρχίζει πάλι να φεύγει....
Νάτο πάλι μπροστά μου αυτό το νούμερο.... δεν ξέρω αν η περιέργεια σκότωσε τελικά τη γάτα αφού όμως το παίδεψα λιγάκι μια και ήταν σχετικά αργά για να τηλεφωνήσω στην ελλάδα και από την άλλη προσπαθούσα να το αγνοήσω αποφάσισα να πατήσω το κουμπάκι......
Στο τρίτο χτύπημα και ενώ ήμουν έτοιμη να το κλείσω μιά και ήταν σχετικά αργά και δεν ήξερα και που έπαιρνα ακούω ένα ναι ...γυναικεία φωνή αλλα δεν μπορώ να την αναγνωρίσω.....
Ίσως έκαναν λάθος σκέφτηκα αλλα και πάλι..... λάθος σε νούμερο εκτός ελλάδος???
Με είχατε πάρει τηλέφωνο λέω το απογευματάκι αλλα το νούμερο αυτό είναι άγνωστο και δεν ξέρω ποια είσαι.
Έλα ρε μου λέει.... είμαι η ........ από το ....... και αναφέρει το site που μπαίναμε παλιά.....
Μένω για λίγο και δεν ξέρω τι να πω....αναρωτιέμαι ποιος ο λόγος να με πάρει τηλέφωνο και υποθέτω πως ίσως να συμβαινεί κάτι σοβαρό για να τηλεφωνήσει.
Έκανα την ανάλογη ερώτηση και η απάντηση που πήρα ήταν.....καταλάθος θα πατήθηκε το κουμπί.....
Oκ λέω..... να το προσέχεις άλλη φορα γιατί εκτος των άλλων στοιχίζει και αρκετά να τηλεφωνείς στο εξωτερικό από ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβε το.... εκτος των άλλων...... ελπίζω τουλάχιστον να σκεφτεί σοβαρά το ότι στοιχίζει και να μην επαναληφθούν τέτοια λάθη.......
Αναπόφευκτα με το κλείσιμο του τηλεφώνου έγινε η αναδρομή στα παλιά..... Αυτό το άτομο το έβγαλα για κάποιους λόγους από τη ζωή μου και από τότε αγνοώ το πού βρίσκεται και τί κάνει.
Δύσκολα διαγράφω άτομα από τη ζωή μου και το λέω με την έννοια της ξεκάθαρης διαγραφής και όχι με το ότι απλά χαθήκαμε και δεν έχω νέα.... αλλα όταν το κάνω δεν γυρίζω πίσω.....
Αυτός ήταν και ο λόγος που το τηλέφωνο της δεν υπήρχε γραμμένο αλλα ούτε καν το θυμόμουν.
Η αναδρομη αυτή μου προκάλεσε χαμόγελα, νοσταλγία,θλίψη,στεναχώρια,και ένα ακόμα συναίσθημα που δεν μπορώ να το αποκαλέσω ακριβώς θυμό αλλα και που δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω.....ένα μπερδεμένο πράγμα.....
Χαμόγελα και νοσταλγία για τις όμορφες στιγμές, στεναχώρια γιατί δεν τήρησα το ''λίγο' που ήταν ο αρχικός μου σκοπός και χάλασε και χάθηκε ο,τι όμορφο υπήρχε χωρίς να το θέλω,και τέλος αυτό το μπερδεμένο συναίσθημα που δεν ξέρω πως να ονομάσω, γιατί με έβαλε στη διαδικασία να το περάσω όλο αυτό γιατί μου έβγαλε πάλι στην επιφάνεια όλα αυτά που με μεγάλο κόπο προσπαθώ να θάψω βαθιά μέσα μου από ένα λάθος πάτημα του τηλεφώνου......
Δεν έχει σημασία αν σε αυτό το διάστημα κάνω τις ίδιες σκέψεις και μόνη μου.....όταν όμως ο άλλος σε βάζει σε αυτή τη διαδικασία και στο 'επιβάλλει' έστω και αν αυτό συμβαινεί από.....ένα λάθος.....αποκτά άλλη διάσταση.....
Το ηθικον δίδαγμα της ημέρας λοιπόν είναι να κλειδώνουμε το τηλέφωνο μας ώστε να μην πατιόνται τα κουμπιά του.....κατά λάθος....... :)
Nα έχετε ένα υπέροχο βράδυ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου