Σε είδα τυχαία.......

Σήμερα είδα τυχαία μια παλιά μου φίλη και μετά την σύντομη αυτή συνάντησή μας τη σκεφτόμουν πολύ έντονα την Αντιγόνα.... ναι την Αντιγόνα καλά διαβάσατε.Το κορίτσι αυτό το γνώρισα σε αυτό το λίγο διάστημα που πήγα σχολείο για να μάθω τα σουηδικά.Απο την τάξη ξεχωρίσαμε τέσσερα άτομα.Η Αντιγόνα, ο Νίκος , ο Γιάννης και εγώ. Το σχολείο ήταν 2 φορές την εβδομάδα απο δύο ώρες την κάθε φορά και ένα μικρό διάλειμα στο ενδιάμεσο,έτσι ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε μια ανάσα μια και όλοι δουλεύαμε τα πρωινά και το μυαλό έπρεπε να ξεθολώσει.Έτσι λοιπόν βγαίναμε έξω για ένα τσιγάρο και μια γουλιά καφέ..... Αρχίσαμε την παρέα απο τις πρώτες κιόλας ημέρες.Εγώ με το Νίκο και το Γιάννη για τους προφανείς λόγους....και η Αντιγόνα απλά ήταν ένα πολύ ευχάριστο κορίτσι με χιούμορ που κόλλησε εύκολα στην ''παρέα του τσιγάρου''.

Η Αντιγόνα είναι απο την αλβανία και  ο λόγος που την έκανε να  έρθει στη σουηδία ήταν........ο έρωτας.......Γνώρισε,ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ένα σουηδό τον Tomas.Το πώς γνωρίστηκαν είναι μια άλλη μεγάλη και ιδιαίτερη ιστορία....
Το αποτέλεσμα πάντως ήταν να παντρευτούν και να βρεθεί εδώ.Ταιριάξαμε απο την πρώτη στιγμή και σιγά σιγά ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε και εκτός σχολείου.Πότε σπίτι της πότε σπίτι μου για καφεδάκι,κουτσομπολιό,σοβαρές συζητήσεις αλλά  και αστεία.
Η αλήθεια είναι πως περνούσαμε πολύ όμορφα και οι ώρες κυλούσαν τόσο γρήγορα όποτε είμασταν μαζί,έτσι ώστε  ο χρόνος δεν ήταν ποτέ αρκετός σε σημείο  να βαρεθούμε.
Όποτε δεν μπορούσα να πάω εγώ λόγω των παιδιών ερχόταν αυτή και έπαιζε με τις ώρες με την κόρη μου ιδιαίτερα.Έβαζε στο κεφάλι της ότι κοκαλάκι της κόρης μου κυκλοφορούσε στο σπίτι,όποιο βραχιόλι και κολιέ και έπαιζε σαν μικρό παιδί......Της μιλούσε αγγλικά αν και η μικρή δεν καταλάβαινε τίποτα,γιατί οι μοναδικές λέξεις που γνώριζε στα ελληνικά (είναι εύκολο να καταλάβετε ποιές ήταν) απαγορευόταν να τις χρησιμοποιεί μπροστά στη μικρή.

Καλό κορίτσι η Αντιγόνα και πολύ καλή για παρέα.Ευτυχισμένη και ερωτευμένη τρελλά με τον άντρα της,μα με ένα θέμα που την πίκραινε και την πονούσε πολύ.....Δεν μπορούσε να κάνει παιδιά......είχε όμως τόσο δυνατό χαρκτήρα......έκανε πάρα πολλές προσπάθειες εξωσωματικής,με απίστευτες θυσίες και απο τους δύο για να μπορέσουν να φέρουν στον κόσμο το δικό τους παιδί.Θυμάμαι σαν τώρα την χαρά της κάθε φορά που με έπαιρνε να μου πεί πως έγινε η γονιμοποίηση και πως τώρα έμενε απλά να περιμένει λίγους μήνες ώστε να σιγουρευτεί ότι το σώμα της δεν θα το αποβάλει.....

Κάθε φορά που έφτανε η στιγμή για.....το δυσάρεστο τηλεφώνημα..... δεν το έβαζε κάτω και απλά περίμενε το απαραίτητο διάστημα μέχρι την επόμενη προσπάθεια.....Την θαύμαζα για αυτή της τη δύναμη, κάτι που πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο να κατάλβουμε όλες εμείς που είχαμε την ευλογία και την τύχη να φέρουμε στον κόσμο τα παιδιά μας χωρίς να χρειαστεί να μπούμε σε τέτοιες διαδικασίες.

Μετά απο ένα μέγαλο διάστημα σχεδόν καθημερινής παρέας πλεόν με πήρε μια μέρα τηλέφωνο και μου ζήτησε να έρθει σπίτι να συζητήσουμε κάτι....Αφου φτιάχνω καφέ και λέμε τα άσχετα,αρχίζει να μου μιλάει για το θέμα που με ήθελε.
Θέλω να σου ζήτησω να κάνεις κάτι για εμένα μου λέει και θέλω πριν απαντήσεις να το σκεφτείς καλά και αν δεν δεχτείς να ξέρεις πως δεν θα αγγίξει τη φιλία που έχουμε.
Αν μπορώ φυσικά και θα το κάνω της απάντησα και περιμένω να μου πεί τι ήθελε απο εμένα.......
Θέλω να γεννήσεις το παιδί μου μου λέει.......
Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο δεν περίμενα ποτέ να ακούσω,αλλά αμέσως σκέφτηκα πως αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, αν μπορώ να της προσφέρω αυτό που τόσο λαχταράει γιατί όχι;;;
Αφου μου εξηγεί ότι το μόνο που θα κάνω θα είναι να φιλοξενήσω το παιδί το δικό της και του άντρα της μέσα μου μέχρι να γεννηθεί χωρίς να παραβλέψει να μου μιλήσει για τις υλικές αποδοχές......της απάντησα πως αν γίνεται με μέγαλη μου χαρά να το κάνω και δεν θέλω κανένα ''αντάλαγμα''' θα πρέπει όμως να το συζητήσω με τον άντρα μου.
Φυσικά αυτός ήταν αρνητικός σε όλο αυτό με την αιτιολογία πώς θα μπορέσω να έχω ένα παιδί τόσους μήνες μέσα μου ακόμα και αν δεν προέρχεται απο το δικό μου ωάριο και το δικό του σπερματοζωάριο και μετά να το δώσω έτσι απλά.......
Στο μυαλό μου το είχα για κάτι εύκολο μια και εγώ είχα ήδη δύο δικά μου παιδιά και φυσικά αν γινόταν θα ήταν μια συνηδητοποιημένη απόφαση,μα αυτός εξακολουθούσε να έχει τις αντιρρήσεις του και φυσικά δεν θα μπορούσα να πάρω μια τέτοια απόφαση χωρίς την συγκατάθεσή του όσο και αν το ήθελα.Δεν ξέρω αν ήταν επιπόλαια η σκέψη που έκανα να δεχτώ να την βοηθήσω, ούτε πόσο εύκολο θα ήταν για έμενα όταν έφτανε στο τέλος.....ξέρω όμως ότι λυπήθηκα ειλικρινά πάρα πολύ με τη σκέψη και μόνο ότι είχα τη δυνατότηα να την βοηθήσω και δεν το έκανα......

Δεν πέρασε πολύς καιρός και σιγά σιγά άρχησα να αραιώνω τα τηλέφωνα και να βρίσκω δικαιολογίες όταν μου ζητούσε να βρεθούμε.......Δεν μπορούσα να το αποφεύγω πάντα και έτσι κάποια στιγμή που συναντηθήκαμε με ρώτησε γιατί......
Είμαι έγκυος της απάντησα και ντρεπόμουν να στο πω.......ένιωθα άσχημα να την πάρω τηλέφωνο και να μοιραστώ μαζί της μια τέτοια χαρά απο τη στιγμή που γνώριζα πολύ καλά την επιθυμία της για ένα παιδί.......Με το που έμαθα που ήμουν έγκυος η πρώτη μου σκέψη ήταν η Αντιγόνα.....και πώς θα της το έλεγα.......
Δεν μπορώ να σας περιγράψω το πόσο χάρηκε και τον τρόπο που το εξέφρασε.......απίστευτη συμπεριφορά.......Στάθηκε δίπλα μου σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου και μετά απο αυτή,όταν είχα φέρει πλεόν στον κόσμο και το τρίτο μου παιδί.
Αυτή συνέχισε το σχολείο έμαθε τη γλώσσα και προχώρισε τις σπουδές της,τελείωσε οικονομικά.
Δεν κατάφερε να κάνει παιδιά.....έμπλεξε με τη δουλειά και εγώ με τα παιδιά,σπίτι δουλειά και κάπου εκεί χαθήκαμε.....
Άλλαξε νούμερο και με έπαιρνε πιο αραιά τώρα πιά και πάντα με απόκρυψη....ήταν επιλογή της και δεν την πίεσα για κάτι άλλο.....μου έφτανε που κάπου κάπου έπαιρνε και ήξερα ότι ήταν καλά.
Δεν παρέλειπε να μου πεί πως πάντα έλεγε στον άντρα της πως έστω και αν κάνουμε ένα χρόνο να μιλήσουμε,όταν με πάρει είναι σαν να μιλούσαμε και εχθές.....

Τώρα έχω τρία χρόνια να μιλήσω μαζί της,δεν ξέρω που βρίσκετε και όσες φορές και αν προσπάθησα να βρώ το τηλέφωνό της δεν τα κατάφερα.....υπάρχουν στιγμές που τη σκέφτομαι και θα ήθελα πολύ να μάθω νέα της.

Η σημερινή μας συνάντηση ήταν τέτοια ώστε να μην έχω τη δυνατότητα να μιλήσω μαζί της,ούτε καν να μάθω αν είναι καλά......

Εγώ ήμουν στο αμάξι και αυτή έμπαινε σε ένα μαγαζί......δεν είχα το χρόνο να γυρίσω να την βρώ.....

Ότι και αν κάνει στη ζωή της εύχομαι και ελπίζω να είναι καλά και να εξακολουθεί να είναι εκείνο το χαρούμενο και δυνατό κορίτσι που γνώρισα κάποτε........Και...ποιός ξέρει.... ίσως τελικά να έγινε και μητέρα....έχει όλα αυτά που

χρειάζετε κάποια για να γίνει μια υπέροχη μαμά.........