Kάτι στα.... γρήγορα....

Και ενώ πίστευα πως είχα στη διάθεσή μου μόνο το ΠΣΚ
ήρθε η Τρίτη και είμαι ακόμα εδώ.....Εκρεμμούν ακόμα κάτι λίγες εξετάσεις και μετά έχει ο Θεός.
Σκέφτομαι ώρες ώρες πως άδικα ''θύμωνα'' με τον άντρα μου κάθε φορά που απαντούσε στην ερώτηση της πεθεράς μου σχετικά με το τι κάνω με τον εξής τρόπο..... ''δεν έχει ανάγκη αυτή...μην τη φοβάσαι...όσες φορές και να πιάσει πάτο ό,τι και να της συμβεί θα βρεί τον τρόπο και  θα ανέβει πάλι....θα γίνει καλά,θα το ξεπεράσει...''
Πέρα όμως απο αυτά για άλλη μια φορά δικαιώθηκαν και ''ενισχύθηκαν'' οι απόψεις μου σχετικά με τα σημαντικά
πράγματα στη ζωή μας,με το ποιό τρόπο πρέπει να διαχειριζόμαστε κάποιες καταστάσεις καθώς και το ότι δεν μπορούμε κανέναν και τίποτα να το θεωρούμε δεδομένο στη ζωή μας,γιατί έρχεται ξαφνικά μία ημέρα που.... απλά δεν είναι εκεί......
Και τότε ειλικρινά πιστεύω πως είναι πλεόν αργά και χωρίς νόημα το να καθόμαστε και να σκεφτόμαστε τις στιγμές που υπερύσχισαν οι εγωισμοί μας ή τις άλλες που κάτι δεν ειπώθηκε σωστά ή που εμείς εκλάβαμε λάθος μια κουβέντα και τόσα άλλα που αποτέλεσαν την αιτία να χαθούν ανθρώποι μεταξύ τους,να χαθούν υπέροχες στιγμές που θα μπορούσαν να μας συντροφεύουν έστω και σαν ανάμνηση αφήνοντας ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη αντί του συνοφρυόματος που ''κληρονομούμε'' ελείψη αυτών των στιγμών.....


Δυστιχώς και πάλι οι περισσότεροι απο εμάς αυτά τα σκεφτόμαστε και αν θέλετε τα κάνουμε και πράξη όταν μας αγγίζει,όταν βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση και μετά απο λίγο καιρό επανερχόμαστε στον παλιό ''καλό και αγαπημένο'' μας εαυτό και τις συνήθεις συμπεριφορές μας.


Θέλω να πιστεύω πως αν μη τι άλλο έχω καταφέρει στη ζωή μου να μην ''επιτρέπω''σε κάτι τέτοιες στιγμές να μου στερούν τις μικρές χαρές και απολαύσεις που μπορεί να μου προσφέρει ένας δικός μου άνθρωπος.
Δεν ισχυρίζομαι πως είμαι η κυρία ''τέλεια'' και εγώ θυμώνω και μπορεί να ξεφύγω ενοίοτε και εγώ πληγώνω εσσκεμένα κάποιους ανθρώπους και διαγράφω ακόμα κάποιους άλλους απο τη ζωή μου σε περιπτώσεις που κατά την κρίση μου δεν υπάρχει άλλος ''δρόμος'' ,αλλά με όσους υπάρχουν ή όσους έχω επιλέξει πως τους θέλω στη ζωή μου ακόμα είμαι ικανή να ξεχάσω ακόμα και σοβάρα πράγματα.... ο δε θυμός μου σε κάτι που μου  έκαναν και με στεναχώρισε/πλήγωσε εξαφανίζετε μόλις πω τις κακίες μου και ξεσπάσω :)
Φρόντιζω να δηλώνω την παρουσία μου εκεί που θέλω να ''υπάρχω'' και να εκφράζω τα θέλω μου χωρίς να αναλύω πρώτα τα πως και τα γιατι, χωρίς να με νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι.


Κλείνω λέγοντας ένα ακόμα ευχαριστώ για όσους συνεχίζετε να με επισκέπτεστε, ένα ευχαριστώ στον Κάρμα για το τραγουδάκι του μήνα :)) στον Κοσμά για τα λίγα μα με νόημα λόγια που έγραψε στον Φουρνιώτη που γράφει τόσο όμορφα, σε εσένα  που ξέρεις το γιατί.... και....Παντελάκο....απλά ένα παραπονάκι ήταν το ότι έγραψα και πάει.....πέρασε...


Να είστε όλοι καλά