Η υπόσχεσή μου......

Λοιπόν σήμερα αποφάσισα να γράψω για τον έναν από τους δυο φίλους μου που είχα υποσχεθεί "αναρτησουλα" :)

 Δεν θα αποκαλύψω φυσικά το πραγματικό του όνομα μια και ξέρω πως είναι κάτι που δεν θα επιθυμούσε και ο ίδιος και έτσι θα τον αποκαλώ Martin η "μαρτινακο" όπως συνηθίζω να τον λέω. Ο "μαρτινακος" λοιπόν μπήκε στη ζωή μου πριν από 7 χρονια περίπου και είναι μια γνωριμία σε κάποιο σαιτ. Είναι ένα παιδί που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την απέραντη καλοσύνη του,την δοτικότητα του,την απλότητα του,το χιούμορ του, την ικανότητα του να ανεβάζει τον συνομιλητή του όταν αντιληφθεί πως βρίσκεται ο αλλος με ''πεσμένη'' ψυχολογία, την ικανότητα του να αντιλαμβάνεται τι ''παίζεται' γύρω του,και,και,και..... Είναι τόσα πολλά τα καλά στοιχεια του που φοβάμαι πως δεν είναι δυνατόν να απαριθμήσω τα πάντα...

Σαφέστατα έχει και τις κακές και τις δύσκολες στιγμές του,μα έχει ένα τρόπο μαγικό ώστε να μην αφήνει τον άλλον να το αντιληφθεί ή να το αφήνει έξω απο την παρέα.Αυτό φυσικά είναι στιγμές που με ενοχλεί (αν είναι αυτή η σωστή έκφραση)γιατί θεωρώ πως μου στερεί την ευκαιρία να του ανταποδώσω στο ελάχιστο τα όσα μου έχει αυτός προσφέρει σε δικές μου ανάλογες περιπτώσεις..
Είναι ένα παιδί που πλησιάζει τον άλλον πάντα με χιούμορ και τον βολιδοσκοπεί μέσω αυτού,είναι αυθόρμητος και ειλικρινείς και πολλές φορές αυτός ο αυθορμιτισμός του παρεξηγείτε,αδίκως κατά τη γνώμη μου μια και ανήκω και εγώ σε αυτή την κατηγορία και μπορώ να τον καταλάβω....

Αν έχει κανεις την υπομονή και τη διάθεση να τον γνωρίσει καλύτερα είμαι απόλυτα σίγουρη πως δεν θα βγει χαμένος.Μέσα σε αυτά τα 7 χρονια που γνωριζόμαστε δεν με έφερε ποτε σε δύσκολη θέση,δεν με έκανε ποτε να αισθανθώ άσχημα,δεν με πρόσβαλε ποτε έστω και αν κάποιες φορες του έδωσα αφορμές.... Ο λόγος του και η απόψεις του είναι πάντα εύστοχες η κρίση του επίσης και... πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο να μην συμπαθήσει κανεις ένα τέτοιο άτομο....

Σε αυτά τα 7 χρονια τον έχω συναντήσει μια και μοναδική φορα και αυτό για πολύ λίγο.... Η αλήθεια είναι πως αυτή τη συνάντηση την κουβαλάω ακόμα μέσα μου με ανάμεικτα συναισθήματα.
Μου έδωσε απίστευτη χαρά η ευκαιρία που είχα να τον δω από κοντά να πιούμε ένα καφεδάκι και να πούμε δυο κουβέντες,αλλα από την άλλη αισθάνομαι άσχημα.....

Και για να το εξηγήσω λίγο αυτό η ιστορία έχει ως εξής..... Ο "μαρτινακος" μένει κάπου στη βόρεια Eλλάδα.... δεν έχει σημασία το που και εκείνη την χρονια είχε την διάθεση μαζί με ένα ακόμα φίλο μας να έρθουν να με γνωρίσουν από κοντά.Έπρεπε όμως να κάνουν ένα πολύωρο ταξίδι μέχρι την αθηνα γιατί για εμενα ήταν αδύνατον να ταξιδέψω εκεί....Δέχτηκαν με μεγάλη χαρά και εφόσον μετά από αρκετή ταλαιπωρία (δικη τους) καταφέραμε να βρεθούμε,καθίσαμε και ήπιαμε καφεδάκι μιλήσαμε αρκετά και μια και εγώ συνοδευόμουν από μια φίλη μου έπρεπε κάποια στιγμή να αποχωρήσουμε για το σπίτι της και να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για λίγο αργότερα.....

Στην πορεία προέκυψαν κάποια εμπόδια στη φίλη μου και αυτό το αργότερα.....δεν ήρθε ποτε......

Ειλικρινά είχα σκάσει εκείνη την ημερα γιατί είχαν κάνει τόσο κόπο και τόσα έξοδα να έρθουν εως εκεί μονο για εμενα και τους παράτησα έτσι απλά..... προτιμώντας να παραμείνω στο σπίτι με τη φίλη μου για κάποιους λόγους που είναι δύσκολο να εξηγήσω αυτή τη στιγμή μια και αφορούν αυτή και όχι εμένα.
Μετά από αυτό μιλήσαμε πάλι μέσω net και η μοναδική κουβέντα που μου είχε πει ήταν..... σε άφησα γυναικα και σε ξαναβρίσκω κουκίδες μέσα σε μια οθόνη........κανένα παράπονο,κανένας θυμος,καμια απόλυτος διάθεση να απομακρυνθεί η έστω να ''κρατήσει' μούτρα και θα είχε και απόλυτο δίκιο.....
Ισα ισα εγώ ήμουν αυτή που τον απέφευγε.......γιατί τον ντρεπόμουν......

Κάποια στιγμή το ξεπέρασα και ήμασταν πάλι όπως παλιά με το "παρεακι" μας,τα αστεία μας,τα πειράγματα μας μα και τις σοβαρές ενίοτε κουβεντούλες μας που πάντα απολάμβανα μαζί του...

Χαθήκαμε για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα,μα όταν βρεθήκαμε πάλι τυχαία σε ένα άλλο σαιτ πλέον...δεν χρειάστηκε κανεις από τους δυο να ρωτήσει για να επιβεβαιώσει αν ήταν όντως το άτομο αυτό.....το ξέραμε και οι δυο το αισθανθήκαμε και ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μας ότι θα μπορούσε να ήταν απλώς..... ένα ίδιο nick ......

Θεωρώ πως υπήρξε στιγμή που του φέρθηκα άσχημα όταν απομακρύνθηκα προτιμώντας..... μια άλλη ''παρέα''.... και ''γράφοντας'' τον κανονικά που λέμε... Μα αυτός ποτε δε διαμαρτυρήθηκε και όποτε και αν τον χρειάστηκα ήταν πάντα εκεί.......να μου πει μια γλυκιά κουβέντα,να μου πει ένα αστείο να γελάσω,να με συμβουλέψει όπου θεωρούσε πως έπρεπε να το κάνει και πάντα μα πάντα με διακριτικό τρόπο..... Είναι ένα άτομο που έχω συζητήσει μαζί του θέματα που δεν θα συζητούσα με τον καθένα......ένα άτομο που επιστεύομαι απόλυτα.....ένα άτομο που αγαπώ και αισθάνομαι τυχερή που βρέθηκε στο δρόμο μου και επέλεξε να με βάλει στη ζωη του.......Εκτιμώ αφάνταστα το ότι εξακολουθεί να υπάρχει στη ζωή μου αν και ξέρω πως οι πράξεις μου δεν το αποδεικνύουν αυτό.....αυτός όμως θέλω να πιστεύω πως το γνωρίζει...... Πριν λίγο καιρό και εφόσον είχαμε χαθεί πάλι για πολλούς μήνες.....μου έστειλε ξαφνικά ένα mail στο οποιο ανέφερε πως θα κλείσει το λογαριασμό του στο hotmail και πως θα κόψει το net εφόσον η παρέα διαλύθηκε και πως για κάποιους ακόμα επιπλέον λόγους θεωρεί πως δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης στον χώρο αυτό.Ηταν λίγο πολύ ένα mail αποχαιρετισμού....

Έπαθα πραγματικά σοκ όταν το διάβασα.......δεν ξέρω πόσες φορες το διάβασα προσπαθώντας να βρω κάπου ένα σημάδι μια λέξη που ίσως δεν είχα αντιληφθεί που θα μου έδινε να καταλάβω πως ήταν απλά ένα από τα αστεία του......μάταια..... Είχα χάσει τα λόγια μου.... έσβηνα και ξαναέγραφα προσπαθώντας να βρω τις κατάλληλες λέξεις να του απαντήσω.....τελικά κατέληξα σε ένα mail το οποιο έστειλα με βαριά καρδια...... Με είχε ενοχλήσει πολύ αυτή του η απόφαση.......Τώρα θα μου πείτε μα εσείς είχατε χαθεί τόσο καιρό.....τώρα σε έπιασε ο πόνος;;;;; Ε ναι ένα από τραγικά λάθη που κάνουμε και που έχω επαναλάβει ουκ ολίγες φορες και παρ όλα αυτά κάποιες στιγμές ''ξεχνιέμαι' και πέφτω και εγώ σε αυτή την παγίδα όσο και αν θέλω να την αποφύγω..... και αυτό φυσικά δεν είναι τίποτε άλλο από το να θεωρήσουμε τον άλλον δεδομένο στη ζωή μας και πως εμείς μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε πιστεύοντας πως ο αλλος θα βρίσκεται ανά πασα στιγμή διπλα μας...... Δεν είναι έτσι..... δεν είναι καθόλου έτσι και παράλληλα είναι και άδικη για τον άλλον μια τέτοια συμπεριφορά...... Μπήκα πολλές φορες εκείνη την  ημερα περιμένοτας μια απάντηση του ή μια ενημέρωση από το hotmail ότι το μήνυμα μου δεν παραδόθηκε..... ένα τέτοιο μήνυμα φυσικά θα σήμαινε και πως ο λογαριασμός του είχε πλέον κλείσει....... όσο δεν ερχόταν αυτό χαιρόμουν και από την άλλη περίμενα ποτε θα μου απαντήσει.... Η αγωνια μου αυτή κράτησε μια ημερα που φάνηκε αιώνας.....

Η απάντηση του ήταν πως επίτιδες έστειλε ένα τέτοιο μήνυμα για να με κάνει να εμφανιστώ....

Για άλλη μια φορά με έκανε να αισθανθώ άσχημα για την στάση που κρατάω απέναντί του και με τον ξεχωριστό δικό του τρόπο που το αντιμετώπισε.....

Πάνω λοιπόν στα αστεία που λέγαμε του είπα πως ήμουν έτοιμη να γράψω ένα ολόκληρο άρθρο στο blog μου αλλά μια και ήταν αστειάκι η αποχώρηση το έχασε. Μια και εξέφρασε την απογοητευσή του που έχασε ολόκληρο άρθρο.... του υποσχέθηκα πως θα το γράψω τελικά αλλά μόνο και μόνο για του την πω και να τον εκθέσω για το πως με έκανε να νοιώσω (πάντα στο πλαίσιο του χιούμορ φυσικά η όλη κουβεντούλα).

Λυπάμαι καλέ μου φίλε αν σε απογοήτευσα :) αλλά μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να γράψω κάτι αρνητικό για εσένα όσο και αν το προσπάθησα.Και πίστεψέ με δεν έχει να κάνει με την αδυναμία που σου έχω,μα με το ότι είσαι πραγματικά ότι περιγράφω και κλείνοντας θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για άλλη μια φορά που εξακολουθείς να υπάρχεις στη ζωή μου και για την άψογη συμπεριφορά σου ακόμα και τις  στιγμές που δεν την άξιζα....
Σου εύχομαι τα καλύτερα, να προσέχεις τον εαυτό σου και να εξακολουθείς να υπάρχεις στη ζωή μου για πολλά χρόνια ακόμα....

Η φίλη σου Άννα

Το θυμασαι;;;;;;;  :)