Σαν σήμερα...

....πριν από ένα χρόνο, περιφερόμουν έτσι απλά στο διαδίκτυο.... Ήταν μια εποχή που δεν επισκεπτόμουν κάποιο συγκεκριμένο χώρο.Για τους δικούς μου λόγους είχα αποχωρήσει και δεν είχα τη διάθεση να μπω πάλι σε αυτή τη διαδικασία.Άλλωστε ήμουν πάντα κατά διαστήματα

 ''φανατική'' αυτού του τρόπου επικοινωνίας.Για να ''κολλήσω'' κάπου έπρεπε να έχω ''λόγο'', αλλιώς όπως εμφανιζόμουν ξαφνικά,έτσι το ίδιο ξαφνικά εξαφανιζόμουν.

Βρισκόμουν σε μια περίοδο ''μοναξιάς'' λοιπόν και είχα την ανάγκη αν όχι να επικοινωνήσω,σίγουρα όμως να εκφράσω,να βγάλω από μέσα μου κάποια πράγματα,ασχέτως αν θα έβρισκαν ποτέ τον ''παραλήπτη'' τους ή όχι....
Κάπου εκεί λοιπόν ανάμεσα στην ανάγκη μου για εξωτερίκευση συναισθημάτων,παραπόνων, ευχαριστιών ή ό,τι άλλο, πήρα την απόφαση να φτιάξω τον δικό μου χώρο έκφρασης και το αποτέλεσμα αυτής μου της απόφασης το ονόμασα Anna's Sky....

Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον ουρανό.....με μαγεύουν τα χρώματά του όταν βλέπω τη δύση του ηλίου, με εκστασιάζει το τεράστιο φεγγάρι όταν έχει πανσέληνο,όταν βλέπω τα μαύρα σύννεφα να καλύπτουν ένα μέρος του και κάπου ανάμεσά τους να διακρίνετε λίγο φως, βλέπω ένα κομμάτι της ζωής μου.... έχω δει πολλές φορές την ανατολή,έχω ''χαθεί'' πολλές φορές κοιτάζοντάς τον και άλλες τόσες έχω αναρωτηθεί πόσοι άραγε σηκώνουν τα μάτια προς αυτόν και βυθίζοντε στις δικές τους σκέψεις .....

Οτιδήποτε έχει γραφεί εδώ μέσα σε αυτό το χρόνο, ακόμα και αν κάποια νοήματα γράφτηκαν με... τον δικό μου τρόπο,έτσι ώστε να θέλει λίγη προσπάθεια να τα καταλάβει κάποιος,ακόμα και αν δεν κατάφερε κανείς να τα διακρίνει, σημασία έχει ότι είναι αληθινά.

Σε όλα υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα,κάποιο μήνυμα φανερό ή μη....Σε όλα υπάρχω εγώ εξ ολοκλήρου ή κάτι από εμένα.....

Μέσα από αυτό το χώρο γνώρισα αξιόλογα άτομα.Ανθρώπους που εκτιμώ τον τρόπο με τον οποίο με αντιμετωπίζουν και που απολαμβάνω να τους διαβάζω. Όσο και αν ακούγετε κοινότυπο σας ευχαριστώ για ό,τι έχετε κάνει για εμένα και δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα...ξέρουν αυτοί.....

Για άλλη μια φορά θα αναφερθώ σε εσένα..... στο τέλος... με την ελπίδα πως τώρα καταλαβαίνεις... πως τώρα ξέρεις τη θέση που κατέχεις στη ζωή μου.....και δεν θα το παρεξηγήσεις όπως.... τότε....
Σε ευχαριστώ που έγινες η αιτία για να δημιουργήσω τον δικό μου χώρο έκφρασης, σε ευχαριστώ που έγινες η αφορμή και η πηγή έμπνευσής μου στο μεγαλύτερο μέρος του.....έστω και εν αγνοία σου....
Μου έδωσες πολλά,μου έμαθες πολλά.... ελπίζω να μπόρεσα να ανταποδώσω έστω και στο ελάχιστο...
Να είσαι πάντα καλά όπου και αν βρίσκεσαι, να προσέχεις τον εαυτό σου ακόμα και όταν θα έρθει η στιγμή που δεν θα βρίσκομαι κάπου εκεί γύρω να.... στο υπενθυμίζω......

Άννα