Απόψε λύγισα

Απόψε δεν άντεξα...λύγισα....σε πλησίασα,σου μίλησα ήξερα πως εσύ δεν θα το έκανες ποτέ.
Ίσως να ήταν η ''φυγή'' σου... που με τρόμαξε και το πήρα απόφαση....
Δεν σκέφτηκα ούτε τι θα έλεγα,ούτε αν θα μου έδινες την ευκαιρία να πω κάτι....Ότι και να γίνοταν,όποια και αν ήταν η εξέλιξη την κίνηση θα την έκανα αψιφόντας το κόστος γιατί απλά είχε έρθει η ώρα να γίνει.....

Άλλωστε ποτέ δεν κινήθηκα ζυγίζοντας το ''κέρδος'',αλλά μοναδική μου ώθηση υπήρξε πάντα το συναίσθημα,το τί θέλω,το τί μου βγαίνει την στιγμή εκείνη να κάνω....
Ανάμικτη η στάση σου, όπως και τα συναισθήματά σου άλλωστε.....

Παρεξηγημένα λόγια, διαφορετικές οπτικές γωνίες, άλλος τρόπος σκέψης και αντίληψης.....εκεί που βλέπεις κατηγορώ,βλέπω πόνο......αφήνουμε να υπερυσχίσουν διαφορετικά συναισθήματα ο καθένας.....τόσο διαφορετικοί.....μα σε νοιώθω τόσο κοντά μου....
Έτσι το θέλω;; Έτσι είναι;;; Ποιός ξέρει.....

Παρόλα τα λόγια που ειπώθηκαν και το ''άδειασμα'' με αποκορύφωμα το κλείσιμο,κυριαρχούσε μια γλύκα μέσα μου....παρόλη την κούραση μου,γύρισα στο σπίτι μου πιο ήρεμη,πιο ξεκούραστη....
πάντα είχες την ικανότητα αυτή....ότι και αν έλεγες, ότι και αν έκανες....
Παράξενη επιρροή....παράξενη σχέση....αταίριαστη...μα δυνατή....
Παραβλέπω τα σκληρά σου λόγια.....όσο και αν λειτουργείς εγωιστικά ξέρω πως πονάς.....όπως και εγώ....
Ξέρεις απέκτησα και εγώ αυτό το ''ελλάτωμα'' και σε νοιώθω τώρα πιο πολύ....μέχρι τώρα δεν είχε χρειαστεί να λειτουργήσω έτσι.....ίσως αυτό να σημαίνει ότι δεν είχα νοιαστεί για κάτι τόσο πολύ ώστε να μου βγάλει προς τα έξω αυτό το συναίσθημα....
Και αν πιστεύεις πως ό,τι βλέπεις είναι ένα ψέμα,δεν κάνεις κάτι καλύτερο επιλέγοντας κάτι διαφορετικό απο αυτό που πραγματικά θα ήθελες να κάνεις.......
Ήμουν είμαι και θα είμαι εδώ,χωρίς όμως αυτή τη φορά να μπορώ να πω για πόσο ακόμα,θα σε παρακολουθώ και θα χαίρομαι με τη χαρά σου,θα λυπάμαι με τη λύπη σου ακόμα και αν αυτό χρειαστεί να γίνεται απο μακρυά......
Δεν θεωρώ πως εισβάλλω στο χώρο σου,γι αυτό και δεν θα σου ζητήσω ποτέ συγνώμη γι αυτό.....
Πάω σε αυτούς που νοιάζομαι,όπου με πάει η καρδιά, χωρίς πρέπει και γιατί,χωρίς απαιτήσεις.....πάω γιατί αυτό θέλω να κάνω,αυτό με γεμίζει αυτό μου δίνει χαρά.....

Σε ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιέρωσες .......