Κόκκινο Κοράλλι

Κερδίζω...ωραίο ρήμα! Σίγουρα είναι όμορφο,πολύτιμο,αλλιώς γιατί να έχουν αγκιστρωθεί όλοι επάνω του,γιατί είναι το μόνο ρήμα που τους νοιάζει;; Προσπάθησα πολλές φορές να τους κάνω να καταλάβουν πως υπάρχουν και άλλα ρήματα,πολλά : αγαπώ,προσέχω.σέβομαι,ενδιαφέρομαι,μοιράζομαι....Όμως το μόνο που τους νοιάζει είναι το κέρδος.....
Κι αν είναι έτσι αν ισχύει αυτό,γιατί άραγε δεν νιώθουμε πως έχουμε ανάγκη μόνο τον εαυτό μας σ'αυτό τον κόσμο;


....Καμιά φορά και μια κουβέντα,ένα χαμόγελο καρδιάς είναι αρκετό.Γιατί άραγε έχουμε ξεμακρύνει τόσο πολύ απο τον παράδεισό μας;;
Δεν μπρούσα να απαντήσω στην ερώτησή μου.Μήπως γιατί τα έβλεπα όλα απλά;Μήπως γιατί τα έβλεπα όλα παραμυθένια;Μήπως γιατί η ζωή τελικά δεν είναι παράδεισος;

....Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες....Φύσηξε Χριστέ μου να γίνουν πεταλούδες!
Ήξερα πια πως ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα,στιλ,προσωπικότητα,εμφάνιση,τα πάντα.Ήμουν και εγώ κάμπια κάποτε.Κάμπια που έγινα πεταλούδα.Μια πεταλούδα που βίωσε τι σημαίνει αληθινή ζωή,που πέταξε για λίγο στον παράδεισό της,σεργιάνισε πάνω σε λουλούδια,γεύτηκε το μέλι της αγάπης.
Αλλά τώρα πια η πεταλούδα αυτή δεν υπήρχε.Τη σκότωσαν οι άνθρωποι.Τσαλάκωσαν τα φτερά της...
Έγινα κάμπια και πάλι.Μια πράσινη,πικραμένη,αποφασιστική,οργισμένη,ρεαλίστρια κάμπια.....


.....Άρχισα να γελάω.Καιρό είχα να γελάσω.Λίγο πριν έκλαιγα και τώρα....
Κλάμα και γέλιο.Ευτυχία και δυστυχία.Χάρα και πόνος.Πόσο περίεργη είναι η ζωή,χορεύει με τις αντιφάσεις,τραγουδάει με τα συναισθήματα.
Ξέχασα τις φιλοσοφίες μου και άρχισα να παίζω με το όνομά μου λες και ήμουν μικρό κορίτσι...


........Ναι το ομολογώ.Είμαι ρομαντική.Πολύ. Με το που βλέπω έναν άνθρωπο,οποιονδήποτε άνθρωπο,προσπαθώ να εντοπίσω τα καλοσυνάτα στοιχεία πάνω του,κλείνω τα μάτια στα ελλατώματά του.Κι ανοίγομαι.....Ακόμα και τώρα που μεγάλωσα και γέμισα εμπειρίες ανοίγομαι.Βαθιές οι πληγές τις καρδιάς μου,αλλά δεν βάζω μυαλό.Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Τι φταίει αυτός αν με πλήγωσαν οι άλλοι στο διάβα της ζωής μου;Αξίζει μια ευκαιρία....


Αποσπάσματα απο το βιβλίο Κόκκινο Κοράλλι  της
Ρένας Ρώσση-Ζαίρη